Toko kecil-kecilan

Sabtu, 11 Desember 2010

REUNI SMA SIJI

Wis udokoro 20 tahun suwene,
Aku ora menangi rupane,
Ora nate ngambah latare,
Opo maneh mlebu neng ruangane,

Rong puluh tahun sing kebak crita,
Wis akeh berubah neng polatane konco-konco,
Sing biyen krembis saiki katon pidekso
Sing biyen mung nunut konco saiki wis sugih bandha,

Rong puluh tahun kepungkur,
Naliko samubarang sik angel di ukur,
Naliko sik durung ngerteni rasa syukur,
Yen pas mbayar SPP akeh sing di rewangi kukur-kukur,

Rong puluh tahun sing kebak crito lawas
Ono sing duwe crito karo konco sekelas,
Ono ugo crito sing melas,
Ugo ono crito sing rodok panas,
Sing kabeh ora bakal iso ilang blas,

Ora iso di pungkiri,
Lan ora iso diselaki,
Yen to awake kabeh nate di didik neng sekolah iki,
Nganti saiki wis akeh sing dadi,

Dadi wong kang migunani,
Migunani gawe nusa bangsa, kantor, pabrik lan famili,
Akeh sing dadi Abdi negoro alias Pegawai Negri,
Malah ono sing dadi Bupati, Polisi, ugo politisi,
Akeh sing duwe usaha pribadi,
Ono sing dadi Ustadz, guru ngaji, lan kyai,
Mugo-mugo ora ono sing dadi Mucikari,
Dadi pencuri, opo maneh tukang Judi,

Matur suwun kanggo guru-guruku,
Kanthi sabar tansah ndidik aku,
Ndidik kanthi rasa asih tanpa ono roso nesu,
Kabeh supoyo dadi wong migunani sing di tuju,

SMA ku,
Kangenku tansah kanggo sliramu,
Mongkog, senengku tansah melu,
Senajan ora kewetu,
Senajan langit wis ora biru,
Sliramu tetep sekolahku,

SMA siji,
Senajan wus watara pirang puluh sasi,
Akeh sing ora nate ketemu isone mung saling janji
Dino lebaran tahun iki,
Konco –konco ngrancang Reuni,
Reuni sing iso nyambung tali silaturohmi,
Reuni kanggo nglumpukne konco sing saiki neng ngendi –ngendi,
Acarane Bakal digelar neng Hotel Hayam Wuruk sing di Pandegane mas Muyani,
Gampange Hotel sing panggonane neng pertokoan Lor Kali,
Acara mulai isuk ora nganti bengi,
Sing penting tetep liwat jam siji,
Olehe teko oleh ngajak suami, anak lan istri,
Oleh bojo sah utowo bojo siri,
Mugi-mugi kathah ingkang saged ngestreni

Amiiin

Monggo konco sami rawuh,
Ora usah sungkan ora usah pekewuh,
Iso digawe nambani kangen sing 20 tahun ora dho weruh,
Iki mono netepi silaturohmi ing Qur’an lan Hadist sing dhawuh,
Ben kabeh tetep iso saling sopo aruh,
Olehe teko oleh nggawa anak asuh,
Ugo oleh nggawa bojo wayuh,
Yen ora teko sing penting melu urun butuh,
Yen nganti biayane ora nutup ...yo.... byuh...byuh...
Panitia mung kari sambat ngeluh.....

WAAAAADUUUUUUUUHHHHHHH
(ning ora oleh misuh-misuh)

Tidak ada komentar: